Que se olvide de mí la sombra que te habita,
que tu sed te la guarde quien bordó tus mentiras,
que no sea tu noche la que eclipse mi día,
no expíes tus pecados en la piel que me habita,
regálate tus culpas como sornas en tus dichas,
y bébete tu rabia en tu copa de ira
moldeada en tus manos de palabras mezquinas,
arrójale a tus besos de judas tus caricias,
puñales con tu boca sajaron mis heridas,
hoy ya no duele nada,
hoy ya mi alma es fría,
la helaron tus miradas y tus gestos de escarnio en tus falsas sonrisas,
en este adios me amparo a proteger mi vida,
yo no soy sin pecado,
pero amo en ley de vida.
que bello poema, muy lindisimo.
saludos
Me gustaLe gusta a 1 persona
Muchísimas gracias!! Un abrazo
Me gustaMe gusta
Companyies toxiques. Quantes energies mal gastades i quan dificils de superar ; soposant que sigui posible.
Me gustaLe gusta a 1 persona
Tens tota la rao, així es. Gracies. Una abraçada.
Me gustaMe gusta